Schriftlezingen in dialect 30 maart
Schriftlezing Lucas 15: 11 – 32 (Achterhoeks)
11 En Jezus vertellen: “Ne man had twee jonges.
12 En den jongsten van eur beiden zei teggen den vader: ’Vader, doot mi’j dat deel van ’t bezit, dat mi’j tokump.’ En hee verdelen de arfenisse onder eur.
13 En kort daornao pakken den jongsten alles bi’jnene en trok naor een land wied weg en daor joog e zien bezit der deurhen deur der mor op los te laeven.
14 To-t hee no alles op emaakt hadde, kwam der in dat land ne groten hongersnood en hee begon gebrek te liene,
15 en hee ging hen en verhuren zich an ene van de leu van dat land, dén um ’t veld in sturen um op de poggen te passen.
16 En hee wol zich wal zat aeten an ’t voer, dat de poggen te vraeten kreggen; mor gin mense gaf der um wat van.
17 To kwam hee an ’t naodenken en zei: ’Hovölle daghuurders van mien vader hebt neet brood zat en ik vergao hier van den honger.
18 Lao-k opstaon en naor mien vader haergaon en teggen um zeggen: Vader, ik hebbe mi’j misdraegen teggen den hemel en teggen ow.
19 Ik bunne ’t neet maer waerd, da-k owwen zönne eneumd worde; laot mi’j ene van owwe daghuurders möggen waen!’
20 En hee ston op en ging waerumme naor zien vader hen. Mor to-t hee nog wied weg was, zoog zien vader um al ankommen en kreg slim met um te done, leep um integgen, sloog de arme um um haer en gof um ne smok.
21 En den jonge zei teggen um: ’Vader, ik hebbe mi’j misdraegen teggen den hemel en teggen ow; ik bunne ’t neet maer waerd, da-k owwen zönne eneumd worde.’
22 Mor den vader zei teggen ziene knechte: ’Breng rap de beste klaere, trek ze um an, doot um ne ring an den hand en schone an de veute,
23 breng het mestekalf en slacht dat; lao-w aeten en feest hollen.
24 Want dén zönne van mien was dood en is waer laevend eworden; wi’j waren um kwiet en hee is evonnene.’ En ze gingen an ’t feesthollen.
25 Zienen oldsten zönne was nog op ’t land. En to-t hee op huus op an kwam, heuren hee muziek en dansen.
26 En hee reep ene van de knechte bi’j zich en vroog um wat der te done was.
27 Dén zei teggen um: ’Ow breur is der waer en ow vader hef het mestekalf eslacht, umdat hee um gezond en wal waer trugge hef.’
28 To worden hee hellig en wol der neet in kommen. Zien vader ging naor buten hen en prebaeren um te bepraoten.
29 Mor hee gaf zien vader as antwaord: ’No mo-j es naogaon, hovöl-le jaor a-k al veur ow arbeide en nooit he-k wat edaone, wa-j neet hebben wollen. Nooit he-j mi’j ne sikkebok edaone, dat ikke met miene kammeröö es feest hollen konne.
30 En no, no ’t dén zönne van ow, dén ow geld met drellen van vrouwleu der deur ejacht hef, der waer is, no he-j veur um het mestekalf eslacht.’
31 Hee zei teggen um: ’Mienen jonge, i’j bunt altied bi’j mi’j en alles wat van mien is, is jo van ow.
32 Mor wi’j zollen bli’j motten waen en feesthollen, want dén breur van ow was dood en is waer in laeven. Wi’j waren um kwiet, mor no he-w um waer.’”
Schriftlezing Lucas 15: 11 – 32 (Twents)
LUCAS 15
[11] Hee zea: ‘Nen man had twee zöns. [12] En ’n jungsten zea teagen zien vaar: vaar, doo miej mien porsie van de earfenis. Too verdeelden de vaar zien eagendom oonder eer. [13] En nen zet later gadderden den jungsten zien spil biej mekaar en trök noar ’n laand wied van hoes en doar dreaiden he der alns deur in ’n lös leaven. [14] Too he der alns deur had, kwam der in dat laand nen zwoaren hongersnood en ok veur um wörden alns beteun. [15] En hee gung hen en verhuurden zich de butte an enen van de leu dee ’t in dee buurt wonden en den stuurden um ’t veald in um de vearken te heuden. [16] En hee wol zich ’n boek geern voletten met vearkenvoar, mer gin meanske gaf um der wat van. [17] Too begun he te prakkezeren en dach biej zichzölf: hoovölle dagloners van mien vaar hebt der nich zat brood te etten en ik vergoa zowat van ’n honger. [18] Ik goa hier vot! Ik zal noar mien vaar hengoan en teagen um zeggen: “Ik heb miej misdreagen teagen ’n hemmel en teagen diej. [19] Ik bin ’t nich meer weerd dat ze miej dienen zön neumt. Behaandel miej mer as enen van diene dagloners.” [20] En hee stön op en gung noar zien vaar weerum. Zien vaar zag um al van wiedten ankommen en wörden slim andoan. Hee leup um rap temeute, veul ne um ’n haals en kussen um.
[21] En den zön zea teagen zien vaar: “Ik heb miej misdreagen teagen ’n hemmel en teagen diej. Ik bint ’t nich meer weerd dat ze miej dienen zön neumt.” [22] Mer de vaar zea teagen ziene knechte: ‘Allo, haal miej rap de mooiste kleer en trek um dee an en doo um ok nen reenk um ’n vinger en sandalen an de veut. [23] En haal miej ’t mestkalf en slacht ’t, loat wiej etten en plezeer maken. [24] Want mienen zön hier was dood en is wier leavend wörden. Wiej warren um kwiet, mer now is he wiervunden.’ En too begun ’t feest.
[25] Mer zienen oaldsten zön was op ’t laand wes. En too he kortbiej ’t hoes kwam, heurden he meziek en ’t lawaai van ’t daansen. [26] Hee reup enen van de knechte biej um en vreug um wat doar toch gengs was. [27] Den zea: “Ow breur is der wier en ow vaar hef ’t mestkalf slacht, umdat he ow breur gezoond en wa wierkreagen hef.”
[28] Den oaldsten wörden hellig en wol der nich inkommen. Mer zien vaar kwam noar boeten um ne te beproaten. [29] Mer hee zea teagen zien vaar: “Mo’j noagoan! Ik weark now al zovölle joaren biej diej en nog nooit heb ik weagerd te doon wat miej opdreagen is. Dow hes miej ja nog nooit nen jongen bok doan um met miene kammeröa ’n möalken te hoalden. [30] Mer now den zön van diej weerumkömmen is, den dien geald der met slechte vrouwleu deurdreaid hef, hes dow veur um ’t mestkalf slacht.” [31] Mer de vaar zea teagen um: “Mienen jong, dow bis ja aait biej miej en al ’t miene is ’t diene. [32] Dow zös fealijk metdoon motten met ’t feest en bliej wean, want dien breur was dood en now is he wier leavend worden. Wiej warren um kwiet, mer now is he der wier.”’
11 En Jezus vertellen: “Ne man had twee jonges.
12 En den jongsten van eur beiden zei teggen den vader: ’Vader, doot mi’j dat deel van ’t bezit, dat mi’j tokump.’ En hee verdelen de arfenisse onder eur.
13 En kort daornao pakken den jongsten alles bi’jnene en trok naor een land wied weg en daor joog e zien bezit der deurhen deur der mor op los te laeven.
14 To-t hee no alles op emaakt hadde, kwam der in dat land ne groten hongersnood en hee begon gebrek te liene,
15 en hee ging hen en verhuren zich an ene van de leu van dat land, dén um ’t veld in sturen um op de poggen te passen.
16 En hee wol zich wal zat aeten an ’t voer, dat de poggen te vraeten kreggen; mor gin mense gaf der um wat van.
17 To kwam hee an ’t naodenken en zei: ’Hovölle daghuurders van mien vader hebt neet brood zat en ik vergao hier van den honger.
18 Lao-k opstaon en naor mien vader haergaon en teggen um zeggen: Vader, ik hebbe mi’j misdraegen teggen den hemel en teggen ow.
19 Ik bunne ’t neet maer waerd, da-k owwen zönne eneumd worde; laot mi’j ene van owwe daghuurders möggen waen!’
20 En hee ston op en ging waerumme naor zien vader hen. Mor to-t hee nog wied weg was, zoog zien vader um al ankommen en kreg slim met um te done, leep um integgen, sloog de arme um um haer en gof um ne smok.
21 En den jonge zei teggen um: ’Vader, ik hebbe mi’j misdraegen teggen den hemel en teggen ow; ik bunne ’t neet maer waerd, da-k owwen zönne eneumd worde.’
22 Mor den vader zei teggen ziene knechte: ’Breng rap de beste klaere, trek ze um an, doot um ne ring an den hand en schone an de veute,
23 breng het mestekalf en slacht dat; lao-w aeten en feest hollen.
24 Want dén zönne van mien was dood en is waer laevend eworden; wi’j waren um kwiet en hee is evonnene.’ En ze gingen an ’t feesthollen.
25 Zienen oldsten zönne was nog op ’t land. En to-t hee op huus op an kwam, heuren hee muziek en dansen.
26 En hee reep ene van de knechte bi’j zich en vroog um wat der te done was.
27 Dén zei teggen um: ’Ow breur is der waer en ow vader hef het mestekalf eslacht, umdat hee um gezond en wal waer trugge hef.’
28 To worden hee hellig en wol der neet in kommen. Zien vader ging naor buten hen en prebaeren um te bepraoten.
29 Mor hee gaf zien vader as antwaord: ’No mo-j es naogaon, hovöl-le jaor a-k al veur ow arbeide en nooit he-k wat edaone, wa-j neet hebben wollen. Nooit he-j mi’j ne sikkebok edaone, dat ikke met miene kammeröö es feest hollen konne.
30 En no, no ’t dén zönne van ow, dén ow geld met drellen van vrouwleu der deur ejacht hef, der waer is, no he-j veur um het mestekalf eslacht.’
31 Hee zei teggen um: ’Mienen jonge, i’j bunt altied bi’j mi’j en alles wat van mien is, is jo van ow.
32 Mor wi’j zollen bli’j motten waen en feesthollen, want dén breur van ow was dood en is waer in laeven. Wi’j waren um kwiet, mor no he-w um waer.’”
Schriftlezing Lucas 15: 11 – 32 (Twents)
LUCAS 15
[11] Hee zea: ‘Nen man had twee zöns. [12] En ’n jungsten zea teagen zien vaar: vaar, doo miej mien porsie van de earfenis. Too verdeelden de vaar zien eagendom oonder eer. [13] En nen zet later gadderden den jungsten zien spil biej mekaar en trök noar ’n laand wied van hoes en doar dreaiden he der alns deur in ’n lös leaven. [14] Too he der alns deur had, kwam der in dat laand nen zwoaren hongersnood en ok veur um wörden alns beteun. [15] En hee gung hen en verhuurden zich de butte an enen van de leu dee ’t in dee buurt wonden en den stuurden um ’t veald in um de vearken te heuden. [16] En hee wol zich ’n boek geern voletten met vearkenvoar, mer gin meanske gaf um der wat van. [17] Too begun he te prakkezeren en dach biej zichzölf: hoovölle dagloners van mien vaar hebt der nich zat brood te etten en ik vergoa zowat van ’n honger. [18] Ik goa hier vot! Ik zal noar mien vaar hengoan en teagen um zeggen: “Ik heb miej misdreagen teagen ’n hemmel en teagen diej. [19] Ik bin ’t nich meer weerd dat ze miej dienen zön neumt. Behaandel miej mer as enen van diene dagloners.” [20] En hee stön op en gung noar zien vaar weerum. Zien vaar zag um al van wiedten ankommen en wörden slim andoan. Hee leup um rap temeute, veul ne um ’n haals en kussen um.
[21] En den zön zea teagen zien vaar: “Ik heb miej misdreagen teagen ’n hemmel en teagen diej. Ik bint ’t nich meer weerd dat ze miej dienen zön neumt.” [22] Mer de vaar zea teagen ziene knechte: ‘Allo, haal miej rap de mooiste kleer en trek um dee an en doo um ok nen reenk um ’n vinger en sandalen an de veut. [23] En haal miej ’t mestkalf en slacht ’t, loat wiej etten en plezeer maken. [24] Want mienen zön hier was dood en is wier leavend wörden. Wiej warren um kwiet, mer now is he wiervunden.’ En too begun ’t feest.
[25] Mer zienen oaldsten zön was op ’t laand wes. En too he kortbiej ’t hoes kwam, heurden he meziek en ’t lawaai van ’t daansen. [26] Hee reup enen van de knechte biej um en vreug um wat doar toch gengs was. [27] Den zea: “Ow breur is der wier en ow vaar hef ’t mestkalf slacht, umdat he ow breur gezoond en wa wierkreagen hef.”
[28] Den oaldsten wörden hellig en wol der nich inkommen. Mer zien vaar kwam noar boeten um ne te beproaten. [29] Mer hee zea teagen zien vaar: “Mo’j noagoan! Ik weark now al zovölle joaren biej diej en nog nooit heb ik weagerd te doon wat miej opdreagen is. Dow hes miej ja nog nooit nen jongen bok doan um met miene kammeröa ’n möalken te hoalden. [30] Mer now den zön van diej weerumkömmen is, den dien geald der met slechte vrouwleu deurdreaid hef, hes dow veur um ’t mestkalf slacht.” [31] Mer de vaar zea teagen um: “Mienen jong, dow bis ja aait biej miej en al ’t miene is ’t diene. [32] Dow zös fealijk metdoon motten met ’t feest en bliej wean, want dien breur was dood en now is he wier leavend worden. Wiej warren um kwiet, mer now is he der wier.”’
terug